Zwanenmeer 2014

In de sloot achter ons huis leeft al een tijd een zwanenfamilie, Pa heeft een ring en moeders is een beetje bang, maar beiden eten uit de hand.
Vorig jaar hebben ze een gezin met 4 grootgebracht, en dit jaar hadden ze als nestplaats een plekje naast de sloot in het weiland uitgezocht.

Op 15 mei hoorden we vroeg in de ochtend gepiep en gingen kijken.
4 kleintjes zwommen om Pa en Ma en 3 zaten onder moders vleugels.

Het was een pracht gezicht om te zien hoe trots de ouders waren en hoe ze echt bezig waren hun kroost aan ons te laten zien.
Af en toe zwom moeder even een stukje met dekleintjes op de rug om daarna weer terug te keren, prachtig om te zien.

Af en toe ontbrak me gewoon het besef om foto's te maken, zo mooi waren de momenten met de kleine pulletjes, en wetende dat we na deze dag 2 weken op vakantie zouden gaan, ik zou ze gaan missen, en niet zeker weten hoeveel er over 2 weken nog zouden zijn.

Na de vakantie zagen we geen zwanen in de sloot, tot ongeveer een week na terugkomst, echter zonder jongen.
Wat me opviel was dat Pa en Ma er mager uitzagen, en bij nader onderzoek bleek het een ander paartje te zijn waarvan Ma een ring droeg en Pa bangig was uitgevallen.
Heel vreemd zo'n 2e zwanenpaar in de sloot, maar ik was wel blij want dan zouden de jongkies nog ergens kunnen zijn, maar wat was er gebeurt ??
Een week later laat in de middag was ik even in de tuin aan het werk en hoorde ik het onmiskenbare geluidje van "onze" zwanen.

En ja hoor bijna 1 maand oud waren de kleintjes nu en ze waren er nog alle 7, controle van de ring van Pa was positief, ze waren het echt :)

4 Bruine en 3 witte pullen.
Weet iemand de reden van het leurverschil ?
Het heeft te maken met de afkomst ( Pools of Nederlands ( gefokt)) van de voorouders van de zwaan.
Pools is bruin, en Nederlands is wit ( vanwege het dons zo gefokt).
En als je dan 2 verschillende kleuren in een nest tegen komt zijn dat verschillende ouders :)

De hele familie toonde veel vertrouwen in ons, en zo konden we lang genieten van de hele familie.
En natuurlijk een mooie serie foto's maken.

Maar waar het andere stel nu gebleven is is mij een raadsel......

Zodra ze weer langs komen lig ik weer klaar :)

Donderdag 25 oktober Ingang Zandvoorstelaan

Ik kon het afgelopen donderdag toch niet laten, ik moest voor mijn werk in Zandvoort zijn en dus met voorbedachte rade de camera en statief meegenomen, je weet namelijk nooit wat het weer doet, en als het droog is waarom zou je dan niet even gaan wandelen in de AWD ??
.
De hele dag was het dreigend dat het zou gaan regenen, maar aan het eind van de middag ( lees werkdag) werd het toch even zonnig, dus ik besloot om maar even te gaan, en dat was geen verkeerde beslissing.

Vanaf de Zandvoortselaan is het een leuke weg naar de Lek, en onderweg liep me een spitser tegemoet waarvan ik vermoedde dat hij wel snel de bosjes in zou duiken, maar hij bleef me tegemoet lopen, en nadat ik een foto had gemaakt liep hij gewoon door, een kleine boog om mij heen en gewoon als passant weer verder, ik bleef met stomheid geslagen staan, bij het voorbijgaan scheiden ons slechts een afstand van 2 meter.

Hij liep wel een beetje suffig, dus ik denk dat hij achterna is gezeten of ziek was, maar oogde verder wel gezond.

Verderop stond nog een oudere heer te grazen maar deze hield mij in de gaten en toen besloot ik om zelf de argeloze passant uit te hangen en liep gewoon door zonder acht op hem te slaan, mijn camera had ik naar hem toegedraaid en tijdens het lopen kon ik op goed geluk enkele foto's maken, waarvan deze de beste is.
Ook dit was leuk om mee te maken, een andere benadering met verassende resultaten.

Aangekomen bij de Lek was ik tot mijn verbazing, maar ook vreugde, de enigste mens, opvallen was ook dat het redelijk rustig was wat betreft Damherten en geburl.
Maar ja het is sowieso een prachtige ( Harry Potter achtige) omgeving waar het altijd lekker toeven is.

Een van de grote damherten liep onrustig over de Lek, mank en met een behoorlijk bult naast zijn oog, naar alle waarschijnlijkheid het overblijfsel van een behoorlijke matpartij.
Toch liep hij mank en wel stoer door het bos, en bij elke benadering avn een ander damhert werd een dreigende houding aangenomen, maar tot vechten kwam het niet.

Vervolgens ben ik even tegen een boom gaan zitten en genoten van alles wat aan mij voorbij kwam.
De bronst begint een beetje op zijn eind te geraken, want gevechten heb ik niet meer gehoord, en het aantal damherten op de lek was ook aanzienlijk minder.
Maar diegenen die er waren liepen wel lekker dreigend in het rond alsof er nog wat te halen viel.

Een tijdje heb ik het gedrag gevolgd van een stoere vent die steeds langs kwam en zich zeer druk liep te maken Uiteindelijk gaf hij het op en ging een eindje van mij vandaan, achter een omgevallen stronk, een kuil graven en met een bijna hoorbare zucht liet hij zich hierin zakken.

Toch dichtbij genoeg om er een mooie serie van te maken, waarvan dit er eentje is.

De zon begon af en toe door te breken, en dat gaf een hele mooie dimensie aan sommige hrten als er een zonnevlaag over scheen.
Soms zelfs te mooi om er een foto van te maken want het zou dan de werkelijk geweld aan doen.
Maar op een gegeven ogenblik zal ik onderstaand beeld en kon het niet laten om er een foto van te maken.

Het werd zo langzamerhand tijd om weer de terugtocht te aanvaarden, op de laatste meters zag ik dit kleine hertje nog, ze keek even om alsof te zeggen": "Tot de volgende keer" en liep met haar gezelschap de bosjes in.

Het was een mooie wandeling, en ik denk dat dit in het vervolg een gewoonte gaat worden ( weer een excuus om de AWD te bezoeken :)

Groet,
Klaas

20 Oktober 2012 Bronst en Vossen

Vanochtend staat er een workshop gepland met een groep van 6 personen.
Iedereen is op tijd en om 10 uur starten we onze tocht naar de bronstplek ( wees voorbereid want het zal een lang blog worden).
Het doel is drieledig,
1 .het leren fotograferen van dieren in de vrije natuur met een specifiek onderwerp ( Bronst)
2  vossen fotograferen.
Het 3e doel is om te leren foto's te maken met weinig beschikbaar licht zoals op de bronstplek.

Voor een deel van de groep was dit de eerste kennismaking met de AWD en stonden dan ook al direct klaar toen we op ruime afstand een damhert spotten.
Verwend als ik ben lieten we deze gelegenheid maar even lopen, maar verderop diende zich wel een betere kans aan, 2 dames die rustig om zich heen stonden te kijken op een redelijke afstand.

Het is mooi om te zien hoe de hindes opgaan in hun omgeving, je moet in veel gevallen een getraind oog hebben om ze te spottten, daarom zien zoveel mensen maar zo weinig herten :)

Doorgelopen naar de bronstplek hoorden we van verre al het geburl, en een zeker spanning maakte zich van iedereen meester, wat zouden we te zien krijgen, en welke uitdagingen zouden ons wachten, en die uitdagingen waren niet alleen de lichtomnstandigheden .

Op de bronstplek aangekomen was het er al redelijk druk, maar we konen een mooie spot vinden vanwaar we onze blik konden richten op een Damhert die rustig  lag bij te komen van de zaken die geweest waren.

Het probleem hier was wel het licht en de lange sluitertijd die dat met zich meebracht, iedereen gebruikte braaf het statief, maar nog werden we geconfronteerd met lange sluitertijden.
Camera op AV, hoge ISO en een diafragma 1 stop kleiner dan volledige opening, dat is de truc voor deze omstandigheden, en dan zorgen dat je sluitersnelheid overeenkomt met de Millimeters van je lens ( voor een non-is lens, maar ook voor een IS lens) is dit in mijn optiek de beste setting.

Het gedrag van de herten was zoals je van de bronststijd mag verwachten, stoer en natuurlijk vol bravour .

De spanning van zoveel grote damherten in een zo kleine opmgeving was gewoon voelbaar en hier en daar rook je de geur van urine vanuit de bronstkuilen, hetgeen je het idee gaf alsof je in een stal stond.
Het burlen was overal om ons heen en maakte een soort roesgevoel los, het was onwerkelijk om tussen zoveel geweld te staan en foto's te kunnen maken.
Ik noem dit stuk van de AWD altijd het Harry Potter bos vanwege de sfeer die hier tijdens de bronsttijd hangt.

Tussendoor veel aanwijzingen gegeven om te komen tot mooiee composities, maar niet altijd had je het voor het kiezen, want een mooi moment duurde vaak maar kort en om dan een positie voor een mooie compositie te vinden daar is geen tijd voor.
Dat maakt natuurfotografie ook zo boeiend, elk moment is weer een nieuwe uitdaging.

Vooral de afgeknapte takken en bomen vormden een uitdaging, maar aan de andere kant vormden ze ook een mooi lijnenspell vanwaaruit je mooie doorkijkjes kon maken.
Karakteristiek voor de bronsttijd is ook het vlaggen van de de herten, de houding die ze hierbij aannnemen is imposant en mooi, en ook fotogeniek.
Zodra een hert stond te vlaggen hoorde je overal om je heen de sluiters klikken.
Mooiste positie is dan ook vanuit het profiel omdat je dan de juist verhoudingen van de aangenomen houding goed kunt zien.

Plotseling was het zover, je hoorde het klappen van geweien tegen elkaar, en het burlen nam in alle hevigheid toe, de strijd was losgebarsten.
Omzichtig begaven we ons naar het geluid maar zodanig dat we niets zouden verstoren.
Wat we zagen en hoorden was geweldig, 2 herten stonden recht tegenover elkaar en met korte tussenposen klapten ze met hun geweien tegen elkaar, wat een lawaai.
Van een afstandje keken we toe wat er zich afspeelde, en maakten de ene na de andere mooie shot, maar later bleek dat er toch wel veel bewogen beelden bij zaten door de snelheid van het gevecht in relatie tot de sluitertijd.
Zelf heb ik ene experimentje gedaan om die snelheid te gebruiken bij een redelijk abstract beeld, langzame sluitertijd en bewogen.

Maar er waren ook voldoende goed beelden.

Het is mooi te zien hoeveel kracht er van de dieren uitgaat als ze zich op elkaar storten, verwonderlijk is wel dat het meestal gepaard gaat met wat lichte verwondingen en bijna nooit tot bloederige taferelen komt.
Soms kom je wel eens eentje tegen die in de strijd iets verloren is.

Af en toe was er even een kleine pauze tussen het vechten en dat waren de momenten waarop je de mooiste platen kon maken, mits ze natuurlijk zo gingen staan dat je er een mooie compositie van kon maken.
Je zag ook mensen van positie veranderen om een andere compositie te krijgen , het was een leuk tafereel en af en toe vroeg ik mij af wie nu wie bekeek.

De winnaar van het geheel hoopt natuurlijk dat er veel hindes voor hem kiezen, en dat is in de praktijk ook meestal zo, en de verliezer, tja die loopt, in sommige gevallen rent, van het strijdperk om het volgend jaar of op een andere plek weer te proberen.

Op de weg naar de vosen kwamen we ook naast het pad nog een strubbeling tegen, en deze beide heren toonden geen enkele aandacht voor ons voorbijgaan zodat we in het mooie zachte licht prachtige opnames konden maken.
Ook hier ging het hard tegen hard.

Bij de vossen aangekomen zat er een meneer in het schuilhutje bij de ijsvogel te wachten op wat komen ging.
Een van de workshop deelnemers zei: "kijk die man heeft zijn hond meegenomen, mag dat" ??.
Toen pas zag ik dat de vos vlak naast hem zat te wachten op wat hapjes of kruimels, alsof het een hond was die naast zijn baasje had plaatsgenomen.
Even fluiten en daar kwam de Reinaert al naar ons toe.
Verbazing alom bij enkelen dat deze vos zo dichtbij kwam.

Niet alleen dichtbij zodat je met je 70-200 nog teveel millimeters had, maar ze gaf ook nog een hele mooie poseershow, te mooi om er niet van te genieten en het fotograferen bijna te vergeten.
Wat is ze toch prachtig deze dame, en dat liet ze ook van alle kanten zien, inclusief lekker gapen om wat andere dan geposeerde foto's te krijgen.

Ook en profiel is het en prachtig dier.
Er zijn ik weet niet hoeveel plaatjes van haar geschoten, en het was dat de tijd het aangaf om te gaan, maar anders waren er nog vele kaartjes vogeschoten van dit prachtige dier.

Op de terugweg naar het Panneland kwamen we nog een paar dames damherten tegen en eentje die zo mooi verstoppertje ging spelen dat menigeen hem niet gezien heeft, schutkleur en omgeving gingen zo mooi in elkaar op.

Bij het laatste schuilhuisje op de de berg stond een damhert zo mooi op de heuvel in het licht dat we het niet konden laten om hier een plaatje van te schieten.
Thuis heb ik deze nog bewerkt om het moois er maximaal uit te halen, het resultaat is persoonlijk, maar voor mij erg mooi.

Het was een prachtige ochtend waarin iedereen veel gezien, beleefd en geleerd heeft, en het enthousiasme van de groep was hier zeker debet aan.

Klaas

14 Juni de vossenshoot

Op 14 juni ben ik gericht in de AWD gaan zoeken naar vossen, en ik heb ze op enkele verschillende plaatsen gevonden, zowel de schuwe als ook de minder schuwe.

Ik begon eerst met mijn 70-200 lens, en soms was dat nog te weinig, maar met een beetje croppen zijn het toch acceptabele beelden geworden.



Leuk was wel dat ook de schuwe soms nieuwsgieriger waren dan ik zou denken en enkelen kwamen ook terug nadat ze er eerst vandoor gingen.
Als je een tijdje op dezelfde plek blijft zitten waar je ze hebt gezien, en het blijft daar rustig dan maak je kans dat de nieuwsgierigheid het gaat winnen van de angst.
Ik zet dan ook vaak mijn camera op een statief en wacht dan geduldig af,
Met langzame bewegingen zet je dan je toestel in de juiste richting en drukt af met een afstandsbediening, best wel spannend om te zien wat je dan uiteindelijk gemaakt hebt.



Het was een geweldige wandeling die ik niet snel zal vergeten,
Opvallend was wel dat ze allemaal erg mager lijken zo zonder wintervacht.



De rugzakmodellen lieten zich uitbundig vastleggen, uitdaging is dan wel om ze in een mooie lichtval te pakken, maar dat was niet moeilijk want ze zaten ze zich vreselijk uit te sloven.
Van mij geen eten, maar oh oh wat doen ze hun best om je over te halen.



Hopelijk zet het mooie weer door en kan ik binnenkort weer eens een vroege tocht maken, de zonsopkomst in de AWD zijn altijd adembenemend.
tot zover dit verhaal, en ik hoop dat de Reinaerts nog niet vervelen.



Mijn volgende blog zal ik wat perikelen beschrijven van de watervogels achter ons huis, met verrassende foto's :)

Klaas

Hallo allen,

Even een tijdje weggeweest, geen tijd om te bloggen, maar vanaf nu komt er weer met regelmaat iets op dit blog.
Op Facebook heb ik nu een groep aangemaakt over de AWD: https://www.facebook.com/#!/groups/458945904115963/ je kunt je gewoon ( als je een facebook account hebt aanmelden.

Groet,
Klaas

9 oktober Bronstfotografie Workshop AWD

Afgelopen zondag had ik een bronstfotografie workshop gepland met een groep van 4 deelnemers.
Het weer leek aanvankelijk roet in het eten te gooien, maar op het laatste moment was buienradar toch mijn vriend.



Een van de deelnemers had afgezegd vanwege de regen ( die wij overigens bijna niet gezien hebben), dus we waren met 4 personen in het geheel, en dat was een mooi aantal.



Toen we op weg gingen om 8:00 uur was het relatief gezien al druk in de duinen, de zon kwam net op en de herten waren vanaf de eerste schreden al volop aanwezig.
In de verte konden we al het duidelijke geluid van burlenden heren onderscheiden.



Onderweg naar de Lek kwamen we enkele heren tegen die ook onderweg naar hetzelfde waren :0
Het leek alsof ze samen op weg waren.



Bij de lek aangekomen werden we bijna het bos ingezogen, en dat was niet voor niets.
Het was alsof er een soort Harry Potter beleving over ons kwam.
De bomen sloten veel licht af en sloten ons in in een wereld waarvan weinigen kennis hebben.

We bleven op de rand van de lek ons langzaam voortbewegen om geen onrust in het bos te veroorzaken.
Ook op de rand is er genoeg te zien en te fotograferen



Camera's klikten, herten liepen rond, gevechten bloeiden op en af en toe keek ik om mij heen om mijn cursisten te zoeken, maar die waren soms gewoon verdwenen.



En sommigen keken wel eens de verkeerde kant uit :)


Ondanks het slechte licht en de bewolking lukte het toch om op hoge ISO behoorlijke foto's te maken.


Langzaam maar zeker dreven we steeds verder af langs de randen en kwamen steeds mooiere taferelen tegen, tot op het laatst een damhert met de helft van zijn gewei bij ons in de buurt ging liggen en de weg wees terug naar onze strtplaats.



Het was een geweldige belevenis waarbij ik eigenlijk niet veel hoefde uit te leggen, de deelnemers waren goed op de hoogte van de techniek en ik kon mij beperken tot het geven van tips en trucs hoe de dieren te benaderen en hoe je de juiste compositie tussen de struiken kon maken.

Ik denk dat ik deze week nog wel eens terug ga en trachten ditzelfde mysterie gevoel weer te krijgen.

Klaas

AWD Panneland 27 sept

Gister in de namiddag na het werk brak de zon heerlijk door en toen nog maar even een rondje gedaan .
Prachtig om te zien hoe de zon de damherten verlicht.




Maar soms kom je ook situaties tegen die je niet direct kunt plaatsen en waar nader onderzoek voor nodig is.


Bij de lek aangekomen was het aardig rustig, ik denk dat de heren de dag al behoorlijk druk hedden doorgebracht, ze waren allemaal in ruste.


Het blijft bijna therapeutisch om daar rond te lopen en af en toe gewoon even rustig te blijven zitten, en dan komen ze gewoon een praatje met je maken.


En tot slot nog dit


Echt weer iets om te herhalen deze week :)

Groet,
Klaas