Het weer leek aanvankelijk roet in het eten te gooien, maar op het laatste moment was buienradar toch mijn vriend.
Een van de deelnemers had afgezegd vanwege de regen ( die wij overigens bijna niet gezien hebben), dus we waren met 4 personen in het geheel, en dat was een mooi aantal.
Toen we op weg gingen om 8:00 uur was het relatief gezien al druk in de duinen, de zon kwam net op en de herten waren vanaf de eerste schreden al volop aanwezig.
In de verte konden we al het duidelijke geluid van burlenden heren onderscheiden.
Onderweg naar de Lek kwamen we enkele heren tegen die ook onderweg naar hetzelfde waren :0
Het leek alsof ze samen op weg waren.
Bij de lek aangekomen werden we bijna het bos ingezogen, en dat was niet voor niets.
Het was alsof er een soort Harry Potter beleving over ons kwam.
De bomen sloten veel licht af en sloten ons in in een wereld waarvan weinigen kennis hebben.
We bleven op de rand van de lek ons langzaam voortbewegen om geen onrust in het bos te veroorzaken.
Ook op de rand is er genoeg te zien en te fotograferen
Camera's klikten, herten liepen rond, gevechten bloeiden op en af en toe keek ik om mij heen om mijn cursisten te zoeken, maar die waren soms gewoon verdwenen.
En sommigen keken wel eens de verkeerde kant uit :)
Ondanks het slechte licht en de bewolking lukte het toch om op hoge ISO behoorlijke foto's te maken.
Langzaam maar zeker dreven we steeds verder af langs de randen en kwamen steeds mooiere taferelen tegen, tot op het laatst een damhert met de helft van zijn gewei bij ons in de buurt ging liggen en de weg wees terug naar onze strtplaats.
Het was een geweldige belevenis waarbij ik eigenlijk niet veel hoefde uit te leggen, de deelnemers waren goed op de hoogte van de techniek en ik kon mij beperken tot het geven van tips en trucs hoe de dieren te benaderen en hoe je de juiste compositie tussen de struiken kon maken.
Ik denk dat ik deze week nog wel eens terug ga en trachten ditzelfde mysterie gevoel weer te krijgen.
Klaas
